Yaratıcılığın özündeki şeydir yalnızlık. İçinize dönmeden yalnız kalamazsınız, yalnız kalmadan üretebilirsiniz ama yaratıcı olamazsınız.

Yalnızlık, problem çözmek için gereklidir, doğru soruları sorabilmek için de. Yani hayatı sorgulamak ve yaratmak yalnızlıkla başlar.

Çocukluk yalnız kalmayı, kendimize yetebilmeyi öğrendiğimizde biter ancak çocukken yaptığımız gibi tek başımıza oyuna dalmayı yeniden öğrendiğimizde, sağlıklı ve yaratıcı bir yetişkin oluruz.

Dolayısıyla çocukluk, oyun oynayan halimiz açısından baktığımızda asla terk etmememiz gereken bir şey olarak görülebilir. Ergenliği bırakmalıyız ama çocukluk yerinde kalmalı bence.

Medeniyet dediğimiz şey kolektif şekilde oluşmuş ancak onu var eden büyük fikirler, büyük romanlar, büyük sanat eserleri kişiler yalnızken ortaya çıkmıştır.

Yalnız kalmayı sevmeyen yetişkinler vardır. Oysa bir insanın kendine verebileceği en iyi hediye yalnız kalma yetisini geliştirmektir. Seçilmiş bir yalnızlık hazine gibidir. Sessiz saatler boyunca içinize döner, okur, yazar, çizer üretir zamanın nasıl geçtiğini anlamazsınız. Bunu yeteri kadar yaptığınız saatlerden hatta belki günlerden sonra biraz sosyalleşme ihtiyacı duyarsınız. İşte o zaman kafa dengi bir dostunuzla içilen kahvenin tadı bir başka olur. Anlatacaklarınız birikmiştir veya daha iyi bir dinleyici olmuşsunuzdur. Dost sohbeti iyi gelir. Hayat kendi ritminde akar, ta ki, yeniden yalnız kalacağınız o vakitler gelene kadar. Bu bir döngüdür. Gündelik hayatın basit döngüsü ama bir yandan bu döngü bütün bir ömrü oluşturur.

Gündelik hayat her şeydir. O yüzden bilinçli bir yetişkin, gündelik hayatı özenle, incelikle, geçiştirmeden, değerini bilerek yaşar.

Siz de öyle yapın. Hayat sandığımızdan daha kısa. Zaman zannettiğimizden daha hızlı.

Kendinize bir hediye verin ve hayatınızı gözden geçirmek, okumak, günlük tutmak, izlemek, düşünmek, notlar almak, belki plan yapmak için bir süreliğine yalnızlığı seçin.

Alışkın değilseniz, pes etmeyin ve meraklarınızın peşinden gidip yalnız kalın. Ödülü tahmininizden daha büyük olacak.

Yılın son günleri biterken şapkayı önümüze koyup düşünmek, yeni başlangıçlar yapmak, yeniliğe cesaret etmek, taze bir adım atmak, daha önce bir türlü elimizin gitmediği o kitabı okumak, tozlu kılıfında duran gitarı yerinden çıkarmak, kırtasiyeden bir defter ve kalem almak, bir kahve yapıp kendi iç sesimizi dinlemek iyi gelebilir.

Memlekette her şey o kadar karışık ve kötü ki, kendimizle ilgilenmeye vakit ayıramıyoruz ne zamandır. O yüzden gelin, çocukken tek başınıza oyun oynarken geçirdiğiniz kıymetli zamanlara dönün ve iç dünyanızı büyütün. Pişman olmayacaksınız.

Güncel siyaset, haberler, memleket mi? Bırakın, biraz dağınık kalsın.