Hepimiz-yani iyilikten ve güzellikten yana olanlar diyelim basitçe-giderse kim değiştirecek bu coğrafyayı? Ne için kalacağız peki? Ölmek için mi? Oysa biz yaşamak istiyoruz.
O kadar kritik bir soru ki. Gitmek mi, kalıp değiştirmek mi? Elbette bu bir seçim. Elbette gitmek bazılarımız için hâlâ olası. Bazılarımız gidebilecekken kalmayı seçiyor. Ben zaten asıl onlardan söz etmek istiyorum. Saygı duyuyorum onlara.
Gidenlerle bir derdim yok. Dünya hâlâ sınırların olduğu bir yer olsa da, hepimizin.
Öyle bir noktadayız ki, insan bundan sonra büyük “şeyler” olabilir diyor kendi kendine çünkü zemin, koşullar hazır. Biz hazır değiliz ama, hiçbir zaman da hazır olmadık. Tek bir canın kılına bile zarar görmesini istemeyen insanlar olarak çaresiziz. Direniyoruz. Kimimiz iyi kalmaya çalışarak, kimimiz meydanlarda, kimimiz düşünerek yazarak, kimimiz ağlayarak belki de… Direniyoruz.
İnsan kötülükle karşı karşıya kalırsa ne yaparsa, öyle.
Gitmek hem kolay hem zor. Birçok açıdan. Kalmak hem kolay hem zor. Birçok açıdan.
Bir ömrümüz var, harcanıyor. Bu toprakların en başarıyla yaptığı şeydir; güzel insanları heba etmek. Her anlamda.
Peki, nasıl karar vereceğiz?
Gidersek aklımız burada kalacak, bir mücadelenin içine gireceğiz. Zorlanacağız ama belki zamanla alışacağız yeni hayatımıza.
Kalırsak acı çekmekten başka seçenek var gibi görünmüyor. Her anlamda.
Gitmek isteyen gitti, gitmeye de devam ediyorum. Onları en iyi ben anlarım. Kökleri olsa olsa gökte olan biriyim çünkü.
Kalmak isteyenleri de anlıyorum. Onlar belki de bugünlerde gitmeyi düşünmeye yeni başladılar. Belki de inatçılar, bu toprakları birçoğumuzdan daha çok sahiplendiler. Bir yere gidecekleri yok.
İnsan her gün bu coğrafyanın kaderinin nasıl olacağını düşünmeden edemiyor.
Her şey can yakıcı.
Bu kanlı coğrafyada yaşamak çekilir şey değil, uzun zamandır.
Yüreğimiz, hislerimiz, aklımız karmakarışık.
Bir ucundan nasıl tutmalıyız? Biz, işini iyi yapmak dışında, yeri geldiğinde sesini duyurmaya çalışmak dışında yaşama biçimi bilmeyenler?
Nasıl iyi yönde değişecek memleket? Bunca acı bize ne zaman öğretecek bir şeyler. Kuşkusuz bir gün biraz olsun düze çıkacaksa da biz görebilir miyiz? Gerçekten değiştirebilir miyiz?
İnanın bilmiyorum. Merak ediyorum; gitmek mi kalmak mı daha zor?