“Ben giderken şarkılarımı söyleyin, ben sizi dinleyeyim.”
(Kayahan)
Unutulmayacak sanatçılar vardır hep özlediğimiz.
Dillerdedir hep şarkıları, türküleri, şiirleri…
İşte Kayahan.
***
80’li yılların başlarıydı…
Ünlenmemişti henüz…
Atatürk Kültür Merkezi’nin bitişiğindeki
bugün tarih olan Atalay Noyaner’in
“Konak Maksim’’inde elinde gitarı ile, siyah smokini,
ince çerçeveli gözlükleri ve kıvır kıvır saçları ile sahne alıyordu.
“Günaydın Gazetesi’’adına geldiğimizi ve görüşmek istediğimizi söyledik ..
Kulisteydi…
Nezaketiyle ayağa kalktı, elini uzattı.
İlk sözü
bugün de aklımda;
“Mustafa Kemâl’in kentinden
Kayahan Açar.
İzmir doğumluyum.
Merhaba!..’’
** Koruduğu tevazusu, sürekli “sevgi’’ ile
bezeli konuşmasıyla da unutmadığım/unutamadığım ilk tanış tümcesiydi bu Kayahan Açar’ın…
O günlerde soyadı ile anılıyordu…
**
Sonra ilk 45’lik plağı;
“İstanbul’da bir Güzel/ İstanbul Kadar Güzel.’’
Peş peşe gelen besteleri..
Hepsi birbirini geçen…
Odalarda ışıksız kalan, virane, divane..
Bir Yemin eden,
“Emrin Olur’’ diyen..
“Mor Menekşe’’..
“Beni Anlamadın Ya’’.
Şarkılarının hapsindeydik artık.
‘’Ölüm bile ayıramazdı’’ bizi o şarkılardan…
**
Galatasaray’a marş; “1 2 3 4 Cimbom Şampiyon’’
çArşı tribünlerine; “siyah-beyaz film gibi…’’
Fener’e de; “Mor Menekşe’’.
O kadar çoktu ki..
Hepsi de hit.
Gidişiyle de bize “Atın beni denizlere’’ dedirtti,
“Esmer Günler’’ diye haykırttı!..
**
“Halikarnas Balıkçısı”
Cevat Şakir demiş ya;
“Ölüm yaşama sığar,
hayatsa ölüme sığmaz, ölümü aşar..”
Kayahan Usta!
Hayattan korkmadın ki…
Ölümden niye korkacaktın?
Biliyordun sen, senden sonra da,
İnsanlar var..
Mavi var.
Deniz var..
Sevgi var.
Güneş, yıldızlar, bulutlar var…
Dillerde marş olacak şarkıların var…
****
Kayahan, Eski Romalılar’ın çok sevip yitirdiklerine
“öldü’’demeyip ; “yaşadı’’ anlamlı “vixit”i
yakıştırdıkları gibi; “yaşadı!’’.
İçten,onurlu, üretken!..
O bir güzel erdemli insan, o ‘’yolu sevgiden geçen herkesle bir gün buluşacak’’ bir büyük ozandı.;
**
Sevdiğin kadar hep sevileceksin Büyük Usta.
Şarkıların bize yaşama sevinci verdi.
Kayahan aramızdan ayrılalı, bugün tam 8 yıl oldu.
O şarkıları öksüz değil ölümsüz kaldı.
Her biri dilimizde.
Çünkü bizim ona duyduğumuz da bir aşk hikayesiydi.
Yerin değişmez;
hep
gönül sayfamızdır!..
